De tijd van het realiseren van goede voornemens is weer aangebroken. De sportschool is overvol, iedereen slaat massaal ‘super foods’ in en we nemen ons opnieuw voor om dit jaar echt meer tijd met familie en vrienden door te brengen. Tegelijkertijd worden op het werk allerlei mooie plannen gemaakt om het jaar goed te beginnen en het nog beter te doen dan vorig jaar. Het is een tijd van optimisme en frisse moed, maar ook een tijd waarin veel mensen torenhoge doelen stellen en zich al snel verliezen in de waan van de dag. Als je iemand vraagt hoe het gaat, luidt het antwoord al snel ‘druk’. Voor je het weet ratelt diegene zijn to-do lijst voor je af. Dit terwijl je oprecht geïnteresseerd bent in hoe het nou echt met de ander gaat in plaats van wat die persoon allemaal nog moet doen. Dan vraag ik mezelf weleens af: waar zijn we nou met z’n allen zo druk mee? Maken we onszelf nou zo druk, omdat het iets is wat de maatschappij van ons verwacht of leggen we die druk onszelf op?
Een collega tipte mij het boek ‘Nooit meer te druk: een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld’ van bedrijfspsycholoog Tony Crabbe. Hierin wijst hij ons op de problemen van het ‘moderne leven’: uitpuilende inboxen en to-do lijsten, de hoge verwachtingen van mensen om ons heen, de overvloed aan informatie en de grootste bedreiging op de werkvloer: de burn-out. We proberen continu alles gedaan te krijgen maar hebben ondanks al onze inspanningen het gevoel dat we tekortschieten, zowel privé als op werkvlak. De oplossing ligt volgens Crabbe niet in het beter managen van je tijd, maar het gaat juist om het geven van aandacht. Gerichte aandacht op de dingen die je doet.
Voor de gezondheidszorg zou ik hier graag gerichte aandacht voor de ander aan willen toevoegen. Want dat is het waar het volgens mij om draait. We hoeven die e-mail niet binnen een uur te beantwoorden. Het gaat juist om zicht houden op wat binnen je organisatie gebeurt en ondersteuning bieden waar het nodig is voor de cliënt. Af en toe is het goed om erbij stil te staan of je wel de juiste dingen doet en of die dingen ook daadwerkelijk nog het doel dienen. Want welke aandacht vraagt de cliënt nou precies van ons?
In mijn werk vanuit Q-Consult Zorg merk ik dat het belangrijk is dat zowel een organisatie als de professional zelf in balans is. Ik vind dat professionals hun werk moeten kunnen doen zonder het gevoel te hebben dat ze tekortschieten of overweldigd zijn. Dit is een uitdaging waarbij het prioriteren van keuzes en de juiste sturing belangrijk zijn. Het voorkomt dat professionals te druk zijn met alle randzaken binnen de organisatie en de aandacht daar gegeven wordt waar hij wordt verdiend, namelijk tussen de cliënt en professional. Want verdienen niet juist de mensen die afhankelijk zijn van de zorg van anderen onze onverdeelde en gerichte aandacht? Dat is naar mijn idee wat persoonsgerichte zorg daadwerkelijk inhoudt en waar ik in mijn dagelijks werk voor ga.
Harnessing attention in organizations
… because time is no longer our most limited resource; attention is (Crabbe, 2016)
… because time is no longer our most limited resource; attention is (Crabbe, 2016)
Door: Joanne Amse
